βιώσουν μια εκπληκτική «παράσταση» της αλήθειας, του νόμου και της ελληνικής κληρονομιάς.
Τη μεταφορά της δίκης του Σωκράτη, σε μια από τις πιο αντιπροσωπευτικές δικαστικές αίθουσες της Αμερικανικής Δικαιοσύνης, ανέλαβε το Ίδρυμα Αλέξανδρος Ωνάσης, καταφέρνοντας να πετύχει τη συμμετοχή κορυφαίων δικαστών και διαπρεπών δικηγόρων της νεοϋορκέζικης νομικής ελίτ.
Το δικαστικό σώμα διχάστηκε μπροστά σε χείμαρρο επιχειρημάτων και ρητορικών λόγων από τις δυο πλευρές, αναδεικνύοντας παράλληλα το διαχρονικό σκεπτικισμό για την πολύκροτη δίκη του Σωκράτη.
Νέα εκδοχή
Στη δίκη του Μανχάταν, η οποία ουσιαστικά δεν αποτελούσε αναπαράσταση, αλλά μια νέα εκδοχή, εξετάστηκαν όλες οι κατηγορίες που βάρυναν το Σωκράτη το 399 π. χ., με σκοπό να αποφανθούν οι Αθηναίοι αν είναι «ένοχος» ή «αθώος», κατηγορούμενος για «ασέβεια προς τους Θεούς» και για «διαφθορά των νέων».
Κατά τη δίκη, ο Σωκράτης επέδειξε θάρρος, είχε χιούμορ και σε μερικές περιπτώσεις προκαλούσε το δικαστήριο. Η κατηγορούσα αρχή υποστήριξε ότι οι ιδέες του διαφθείρουν τους νέους και αποσταθεροποιούν τους θεσμούς της Πολιτείας, ενώ οι συνήγοροι υπεράσπισης στήριξαν τα επιχειρήματά τους σε κλασσικά ντοκουμέντα και με σύγχρονες διατυπώσεις.
Οι τρεις δικαστές ήταν ο Ντένις Τζέικομπς (πρόεδρος του δεύτερου ομοσπονδιακού εφετείου των ΗΠΑ), ο οποίος προήδρευσε, η Λορέτα Πρέσκα (πρόεδρος ομοσπονδιακού δικαστηρίου της νότιας περιφέρειας Νέας Υόρκης) και η Κάρολ Μπέγκλεϊ Έιμον (πρόεδρος ομοσπονδιακού δικαστηρίου της ανατολικής περιφέρειας Νέας Υόρκης). Οι δυο πρώτοι ψήφισαν υπέρ της αθώωσης του Σωκράτη και η τρίτη τον καταδίκασε.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.