Υπάρχει ωραιότερο άρωμα από εκείνο των ανοιξιάτικων λουλουδιών; Πιο γοητευτικός ήχος από το κελάηδισμα των πουλιών; Πιο ενθουσιώδης παρόρμηση από αυτή της πρώτης βουτιάς του χρόνου, μετά από δύο ουζο-ποικιλίες; Πιο αισιόδοξη στιγμή από εκείνη που συνειδητοποιείς ότι η αντίστροφη μέτρηση για το καλοκαίρι πλανάται στον αέρα; Πιο δικαιολογημένο κλισέ από αυτό που θέλει την άνοιξη την πιο ερωτική εποχή του χρόνου;...
Αγαπάμε την άνοιξη, και το γιορτάζουμε καταμετρώντας τριανταένα λόγους γι’ αυτό. Περιμένουμε τους δικούς σας, στα σχόλια, στο τέλος του κειμένου.
* Τα αγαπημένα μας ταβερνάκια/ café / μπαράκια βγάζουν τραπεζάκια έξω, σε πλατείες, μπαλκόνια και πεζόδρομους, και μας προκαλούν για ουζο-ποικιλίες στη λιακάδα, βάζοντας τέλος στους καυγάδες μεταξύ καπνιζόντων και μη, που στιγμάτισαν τις φετινές εξόδους μας.
* Δεν κάνει κρύο. Δεν κάνει ούτε ζέστη. Βολτάρουμε άνετα, καθόμαστε έξω και κανονίζουμε τα Σαββατοκύριακά μας χωρίς να ανησυχούμε για τον καιρό.
* Οι γειτονιές (ναι, ακόμη κι αυτές της Αθήνας) πλημμυρίζουν μυρωδιές, από τις νεραντζιές και τα υπόλοιπα δέντρα που ανθίζουν και μοσχοβολούν, σε πείσμα του μάντρα που θέλει "ελάχιστα τετραγωνικά πρασίνου να αντιστοιχούν σε κάθε Αθηναίο" –ακόμη κι αυτά, αρκούν για να φτάσουν οι μυρωδιές στο μπαλκόνι μας.
* Δεν πληρώνουμε πια πετρέλαιο ή φυσικό αέριο. Επενδύουμε σωστά το κέρδος από το εκλιπόν έξοδο στους πρώτους ανοιξιάτικους καφέδες πλάι στη θάλασσα.
* Η μέρα μεγαλώνει τόσο ώστε να έχουμε ελπίδες όταν φεύγουμε από το γραφείο να υπάρχει ακόμη φυσικό φως. Κάπως έτσι, απαλλασσόμαστε από την αίσθηση πως δουλεύουμε όλη μέρα, αφού «νύχτα πάμε, νύχτα φεύγουμε». Δεν ζούμε πια μόνο τα Σαββατοκύριακα.
* Ξημερώνει νωρίτερα, με αποτέλεσμα να ξυπνάμε με το φυσικό φως, γεγονός που, σύμφωνα με τους νευροψυχολόγους του Πανεπιστημίου της Columbia, «ξυπνά» τον εγκέφαλό μας νωρίτερα. Η τρίτη κούπα καφέ είναι πλέον φετίχ, και όχι ανάγκη για να επικοινωνήσουμε με το περιβάλλον.
* Έχουμε την τέλεια δικαιολογία για να δραπετεύουμε από την πόλη με την πρώτη ευκαιρία, είτε για να ανέβουμε σε ένα λοφίσκο δέκα λεπτά μακριά της, όπως της Καισαριανής ή του Φιλοπάππου, είτε για ένα ολόκληρο Σαββατοκύριακο κοντά στη φύση. * Σε κάθε τέτοια βόλτα, ανακαλύπτουμε τουλάχιστον ένα λουλούδι με απίστευτα χρώματα που δεν (θυμόμαστε να) έχουμε ξαναδεί.
* Μιλώντας για Σαββατοκύριακα, οι τιμές των ξενοδοχείων πέφτουν, προκαλώντας μας ακόμη περισσότερο να εκδράμουμε στη φύση. Για τους χειμερινούς προορισμούς, είναι το τέλος της σαιζόν, για τους καλοκαιρινούς η (πολύ) αρχή της. Και στις δύο περιπτώσεις, αυτό σημαίνει εκπτώσεις.
* Αρχίζουν να διαδίδονται οι πρώτες ειδήσεις για τις καλοκαιρινές συναυλίες. Κάνουμε σχέδια και… οικονομίες, για να δούμε και Editors στη Μαλακάσα και Buena Vista Social Club στο Λυκαβηττό.
* Γραφόμαστε γυμναστήριο, ξεκινάμε δίαιτες και υιοθετούμε υγιεινό τρόπο ζωής, μόλις ανακαλύπτουμε έντρομοι ότι μένουν μόλις δυο μήνες μέχρι την παραλία. Ναι, είναι λάθος. Ναι, θα έπρεπε να ασκούμαστε και να τρώμε υγιεινά όλο τον χρόνο. Τα νέα ξεκινήματα, όμως, μας κάνουν χαρούμενους και αισιόδοξους. Αν το κάναμε όλο τον χρόνο, θα είχαμε έναν λόγο λιγότερο να αγαπάμε την άνοιξη.
* Ανακοινώνεται το πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αθηνών, και κανονίζουμε τα καλοκαιρινά μας weekends στην Επίδαυρο. Αν δεν συμμερίζεστε τον ενθουσιασμό μας, μάλλον δεν έχετε ακούσει ότι ο Κέβιν Σπέισι θα παίξει τον Ριχάρδο Γ’ τον Αύγουστο στο αργολικό θέατρο.
* Το Πάσχα φέρνει… δώρο το μοναδικό επίσημο τετραήμερο του χρόνου. Κι αυτό δεν το ανταλλάσσουμε με κανένα κομμένο δέκατο τέταρτο μισθό.
* Η πρώτη φορά που ακούμε τυχαία το κελάηδισμα ενός πουλιού σε μια βόλτα στην εξοχή –ή στον κήπο, για τους πιο τυχερούς– δεν συγκρίνεται με καμία από τις επόμενες.
* Το ίδιο και η πρώτη φορά που νιώθουμε το πρόσωπό μας να κοκκινίζει από τις πρώτες λίγο επιθετικές ηλιαχτίδες του χρόνου.
* Τα χοντρά, βαριά, μάλλινα πουλόβερ και παλτό κάτω από τα οποία κρυβόμαστε τον χειμώνα παίρνουν, επιτέλους, τη θέση που τους αξίζει: εκείνη στο πάνω μέρος της ντουλάπας.
* Περισσότερο δέρμα σε κοινή θέα σημαίνει περισσότερο φλερτ. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός πως η άνοιξη θεωρείται (disclaimer: ακολουθεί επαίσχυντο κλισέ) η πιο ερωτική εποχή. * Οι καλύτερες φράουλες βγαίνουν την άνοιξη. Κι οι φράουλες είναι τα καλύτερα φρούτα. Δεν το συζητάμε.
* Τα κοκτέιλ μας είναι πολύ καλύτερα με φρέσκα φρούτα αντί για χυμούς του εμπορίου και υπερβολικά γλυκά σιρόπια. Το ότι τα πίνουμε σε ταράτσες και αυλές –και σε ορισμένες περιπτώσεις κάτω από τον έναστρο ουρανό– τους προσδίδει έξτρα πόντους.
* Περιορίζονται, αν δεν εκλείπουν εντελώς, τα καιρικά φαινόμενα που δημιουργούν κίνηση στους δρόμους της πόλης (βλέπε βροχή) και έξω από αυτήν (βλέπε χιόνι).
* Μπορούμε, επιτέλους, να πάμε με το ποδήλατο ή με τα πόδια στη δουλειά, χωρίς να ανησυχούμε πως θα πρέπει να βρούμε κάποιον να μας γυρίσει σπίτι αν βρέξει.
* Νιώθουμε την πρώτη παρόρμηση να βουτήξουμε. Οι τολμηρότεροι εξ ημών, το επιχειρούν κιόλας, στα (σχετικά) ζεστά νερά του Σαρωνικού.
* Μπορούμε να φάμε χωρίς τύψεις ένα τεράστιο παγωτό, με σιρόπι σοκολάτας. Η δικαιολογία μας είναι πως γιορτάζουμε τον ερχομό της άνοιξης. Και πως θα το κάψουμε στο γυμναστήριο –που μόλις ξεκινήσαμε.
* Οι κλασικές κυριακάτικες βόλτες (ο πεζόδρομος της Διονυσίου Αρεοπαγίτου, η πλακόστρωτη παραλιακή του Φαλήρου, και οι αντίστοιχες διαδρομές σε άλλες πόλεις) πλημμυρίζουν με ζευγάρια που περπατούν χέρι-χέρι, παιδάκια που κρατούν πολύχρωμα μπαλόνια, και παρέες που γελούν πάνω από χωνάκια παγωτού.
* Τουρίστες με σακίδια, βερμούδες και σαγιονάρες γεμίζουν το Μοναστηράκι και την Πλάκα, κάνοντας μας να αισθανόμαστε πως είναι τουλάχιστον Αύγουστος –κι η θερμοκρασία τουλάχιστον 30 βαθμοί Κελσίου.
* Είναι η καλύτερη εποχή για rafting και άλλες υπαίθριες δραστηριότητες. Τα ποτάμια όλης της χώρας γεμίζουν επιτέλους με νερό, και οι πρώτες βουτιές που λέγαμε –σε παγωμένα αυτή τη φορά νερά– είναι εγγυημένες. * Ανοίγουν τα θερινά σινεμά. Και μέχρι να ανοίξουν, έχουμε κάνει τουλάχιστον πέντε φορές τη συζήτηση σχετικά με το πότε ανοίγουν.
* Η καρδιά του nightlife της πόλης αρχίζει να ξαναχτυπά στην Παραλιακή. Ό,τι κι αν λέμε για τις τιμές και την πόζα των παραλιακών clubs, το πρώτο ποτό του χρόνου δίπλα στην θάλασσα δεν συγκρίνεται με τίποτα. Κι άλλωστε, αν θέλουμε να τα αποφύγουμε, όλο και κάποιο freestyle beach bar με reggae μουσική ξεφυτρώνει δίπλα τους.
* Τα δρομολόγια σε λιμάνια και αεροδρόμια αυξάνονται, και συμπεριλαμβάνουν πλέον τις μαγικές εκείνες αναχωρήσεις που μεταφράζονται σε «φεύγω Παρασκευή βράδυ – επιστρέφω Δευτέρα πρωί». Μίλησε κανείς για άδειες;
* Τα θαλασσινά εδέσματα ταιριάζουν με τον καιρό και τη διάθεσή μας να φάμε ελαφριά, και μας δίνουν άλλη μία αφορμή για Κυριακές πλάι στο κύμα.
* Ο αέρας την ώρα που βραδιάζει, έχει μια χαρακτηριστική μυρωδιά. Εκείνη του καλοκαιριού.
in2life.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.