Το Δεκέμβριο του 2001 στο Μπουένος Άιρες, μεγάλες λαϊκές μάζες κατευθύνονται προς την ιστορική πλατεία «Πλάσα δε Μάγιο». Η Αργεντινή, μία από τις πλουσιότερες οικονομίες στο παρελθόν, έχει χρεοκοπήσει....
Η κυβέρνηση έχει παραιτηθεί και ο Πρόεδρος της Αργεντινής Φερνάντο Δε Λα Ρούα διαφεύγει από το Προεδρικό Μέγαρο με ελικόπτερο μέσα στη θύελλα του οργισμένου λαού που συγκρουόταν με την αστυνομία, έσπαγε τράπεζες, λεηλατούσε σούπερ μάρκετ και φώναζε μαζικά, «να φύγουν όλοι!».
Η κοινωνική έκρηξη του 2001 ήταν το τέλος ενός νεοφιλελεύθερου οικονομικού μοντέλου διάρκειας 10 ετών και άφησε πίσω της 35 νεκρούς (δολοφονημένους από την αστυνομία και τους ιδιωτικούς φρουρούς των τραπεζών), 30.000 παράπλευρες απώλειες (ανθρώπους που αυτοκτόνησαν, ή υπέστησαν καρδιακά και εγκεφαλικά επεισόδια), και περίπου 20.000.000 ανθρώπους (πάνω από το μισό του πληθυσμού) βουτηγμένους στη φτώχεια και τη μιζέρια.
Πριν δέκα χρόνια λοιπόν, στην Αργεντινή καταγράφηκε μία από τις μεγαλύτερες κοινωνικές εκρήξεις λόγω της οικονομικής κατάστασης της χώρας. Σχεδόν δέκα χρόνια μετά, ο Γιώργος Αυγερόπουλος, που είχε εργαστεί στην Αργεντινή το 2001-2002 κατά την περίοδο της κρίσης, επιστρέφει για μια νέα αυτοψία στην οικονομία, την πολιτική και την κοινωνική κατάσταση της χώρας (μετά την επίσκεψη του ΔΝΤ).
Υπάρχουν διαφορές ανάμεσα στην Αργεντινή και την Ελλάδα;
Την απάντηση στο σ’ αυτό το ερώτημα την δίνει ο ίδιος ο Γιώργος Αυγερόπουλος: «Όπως πολύ εύστοχα είπε ο Ρομπέρτο Λαβάνια, ένας από τους υπουργούς οικονομίας που έβγαλε την Αργεντινή από την κρίση, θέλουν να πιστέψεις ότι φτάνει η συντέλεια γιατί τότε η διαπραγμάτευση είναι διαφορετική. Μια χώρα άλλωστε, ποτέ δεν πεθαίνει. Όμως οι άνθρωποι στην Αργεντινή πέρασαν δύο χρόνια πάρα πολύ δύσκολα. Και οι πιο καίρια χτυπημένοι ήταν οι πιο ευάλωτοι της κοινωνίας.
Υπάρχουν ομοιότητες στην Αργεντινή του τότε με την Ελλάδα του σήμερα γιατί βλέπεις ότι ακολουθείται η ίδια συνταγή. Αλλά και μια μεγάλη διαφορά – όπως λένε και οι ίδιοι: «Εσείς ανήκετε στην Ε.Ε., εμείς ήμασταν μόνοι μας». Από την άλλη, στην Ευρώπη βλέπουμε ότι υπάρχει μια κρίση αλληλεγγύης».
Η κυβέρνηση έχει παραιτηθεί και ο Πρόεδρος της Αργεντινής Φερνάντο Δε Λα Ρούα διαφεύγει από το Προεδρικό Μέγαρο με ελικόπτερο μέσα στη θύελλα του οργισμένου λαού που συγκρουόταν με την αστυνομία, έσπαγε τράπεζες, λεηλατούσε σούπερ μάρκετ και φώναζε μαζικά, «να φύγουν όλοι!».
Η κοινωνική έκρηξη του 2001 ήταν το τέλος ενός νεοφιλελεύθερου οικονομικού μοντέλου διάρκειας 10 ετών και άφησε πίσω της 35 νεκρούς (δολοφονημένους από την αστυνομία και τους ιδιωτικούς φρουρούς των τραπεζών), 30.000 παράπλευρες απώλειες (ανθρώπους που αυτοκτόνησαν, ή υπέστησαν καρδιακά και εγκεφαλικά επεισόδια), και περίπου 20.000.000 ανθρώπους (πάνω από το μισό του πληθυσμού) βουτηγμένους στη φτώχεια και τη μιζέρια.
Πριν δέκα χρόνια λοιπόν, στην Αργεντινή καταγράφηκε μία από τις μεγαλύτερες κοινωνικές εκρήξεις λόγω της οικονομικής κατάστασης της χώρας. Σχεδόν δέκα χρόνια μετά, ο Γιώργος Αυγερόπουλος, που είχε εργαστεί στην Αργεντινή το 2001-2002 κατά την περίοδο της κρίσης, επιστρέφει για μια νέα αυτοψία στην οικονομία, την πολιτική και την κοινωνική κατάσταση της χώρας (μετά την επίσκεψη του ΔΝΤ).
Υπάρχουν διαφορές ανάμεσα στην Αργεντινή και την Ελλάδα;
Την απάντηση στο σ’ αυτό το ερώτημα την δίνει ο ίδιος ο Γιώργος Αυγερόπουλος: «Όπως πολύ εύστοχα είπε ο Ρομπέρτο Λαβάνια, ένας από τους υπουργούς οικονομίας που έβγαλε την Αργεντινή από την κρίση, θέλουν να πιστέψεις ότι φτάνει η συντέλεια γιατί τότε η διαπραγμάτευση είναι διαφορετική. Μια χώρα άλλωστε, ποτέ δεν πεθαίνει. Όμως οι άνθρωποι στην Αργεντινή πέρασαν δύο χρόνια πάρα πολύ δύσκολα. Και οι πιο καίρια χτυπημένοι ήταν οι πιο ευάλωτοι της κοινωνίας.
Υπάρχουν ομοιότητες στην Αργεντινή του τότε με την Ελλάδα του σήμερα γιατί βλέπεις ότι ακολουθείται η ίδια συνταγή. Αλλά και μια μεγάλη διαφορά – όπως λένε και οι ίδιοι: «Εσείς ανήκετε στην Ε.Ε., εμείς ήμασταν μόνοι μας». Από την άλλη, στην Ευρώπη βλέπουμε ότι υπάρχει μια κρίση αλληλεγγύης».
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.