Εικοσιπέντε χρόνια έχουν περάσει από το ατύχημα του Τσερνόμπιλ που προκάλεσε τη χειρότερη πυρηνική καταστροφή στην ιστορία.
Το ατύχημα σημειώθηκε στην πόλη Πρυπιάτ στην Ουκρανία, μια πόλη φάντασμα, άδεια και ερημωμένη που άλλοτε έσφυζε από ζωή.
Αν και τα ερείπια κρατούν ζωντανές τις μνήμες της πυρηνικής καταστροφής που σημειώθηκε στις 26 Απριλίου του 1986,... η απρόσμενη άνθηση της φύσης στους δρόμους και τις γειτονιές της «στοιχειωμένης» πόλης δίνει και πάλι ζωή στο νεκρό τοπίο.
Όμως πόσο αληθινή είναι αυτή η εικόνα;
Σύμφωνα με νέα έρευνα του Ινστιτούτου Φυτικής Γενετικής της Ακαδημίας Επιστημών της Σλοβακίας, ορισμένα φυτά φαίνεται πως καταφέρνουν προσαρμοστούν παρά τα υψηλά επίπεδα ραδιενέργειας στο Τσέρνομπιλ.
Για τις ανάγκες της έρευνας οι επιστήμονες εξέτασαν δυο είδη φυτών σε απόσταση πέντε χιλιομέτρων από τον αντιδραστήρα Νο. 4 του Πυρηνικού Σταθμού Παραγωγής Ενέργειας, όπου σημειώθηκε το ατύχημα. Τα δείγματα δηλαδή ελήφθησαν εντός της απαγορευμένης ζώνης του Τσερνόμπιλ.
«Ανιχνεύσαμε πολύ χαμηλά επίπεδα ραδιενέργειας στους σπόρους. Στο μίσχο και τα φύλλα υπάρχει ραδιενέργεια ωστόσο με κάποιον τρόπο, μπλοκάρεται και δεν φτάνει στους σπόρους», δήλωσε ο δρ. Martin Hajduch, επικεφαλής της έρευνας.
Η ερευνητική ομάδα του δρ. Hajduch εξέτασε τη δομή και τη λειτουργία των πρωτεϊνών των φυτών και διαπίστωσε ότι οι σπόροι που αναπτύσσονται εντός της απαγορευμένης ζώνης δεν παρουσιάζουν σημαντικές διαφορές συγκριτικά με τους σπόρους που αναπτύσσονται εκτός της μολυσμένης περιοχής.
«Δεν συστήνω στον κόσμο να φάει κάτι από το Τσέρνομπιλ, ωστόσο πιστεύω ότι κάποτε αυτό θα είναι εφικτό σε κάποιο βαθμό» επισήμανε ο δρ. Hajduch, προσθέτοντας ότι τα φυτά αναπτύσσονται στην περιοχή, η οποία γενικά ανακάμπτει.
Το «Τσέρνομπιλ Φόρουμ» (μια σύμπραξη οχτώ οργανισμών των Ηνωμένων Εθνών, μεταξύ των οποίων και ο Διεθνής Οργανισμός Ατομικής Ενέργειας), το 2005 δημοσίευσε μια έρευνα σχετικά με την περιβαλλοντική κατάσταση στην περιοχή μετά την καταστροφή.
Σύμφωνα με την έκθεση «η χλωρίδα και η πανίδα κατάφεραν να αναπτυχθούν μετά το ατύχημα και, παραδόξως, η απαγορευμένη ζώνη έγινε καταφύγιο της βιοποικιλότητας».
Ωστόσο πολλοί επιστήμονες διαφωνούν με την προσέγγιση των Ηνωμένων Εθνών.
Σε αυτούς συγκαταλέγεται και ο βιολόγος Anders Moller από το πανεπιστήμιο του Παρισιού που, εδώ και είκοσι χρόνια, μελετά τις επιπτώσεις της ραδιενέργειας στα ζώα γύρω από το Τσέρνομπιλ.
Σύμφωνα με τον δρ. Moller, «στις περιοχές όπου τα επίπεδα ραδιενέργειας είναι υψηλά υπάρχουν λίγα ζώα, τα ποσοστά επιβίωσης και αναπαραγωγής είναι χαμηλά, ενώ οι οργανισμοί παρουσιάζουν πολλές ανωμαλίες».
Για το econews
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.