Η έννοια της Δικαιοσύνης και του κοινού περί δικαίου αισθήματος πέφτει στο κενό με τις παρωδίες των Εξεταστικών αλλά και του..... νόμου περί (μη) Ευθύνης Υπουργών….
Η κατάσταση έχει ξεφύγει εντελώς καθώς οι Βουλευτές συνεδριάζουν για να κρίνουν συναδέλφους τους και κάπου εκεί μπερδεύονται οι κομματικές γραμμές, τα οφέλη και οι κινήσεις εντυπωσιασμού, η συναδελφική αλληλεγγύη αλλά και προσωπικές συμπάθειες και αντιπάθειες….Το αποτέλεσμα δυστυχώς είναι ένα….Να διαιωνίζεται η ατιμωρησία, η μη απονομή Δικαιοσύνης αλλά εγείρεται και ένα ηθικό ζήτημα….
Φανταστείτε να γινόταν κάτι ανάλογο στην δική μας ζωή….Δηλαδή να κρινόταν ένας άνθρωπος που είχε υποπέσει σε ένα πλημμέλημα από τους συναδέλφους του για το αν θα πρέπει να παραπεμφθεί σε Δίκη…Είναι τραγελαφικό εκ της υποστάσεως του…
Η Δικαιοσύνη πρέπει να επιλαμβάνεται αυτόνομα και να «τιμωρεί» τα αδικήματα βάσει του Συντάγματος και των κείμενων νόμων και όχι βάσει της γνωμοδότησης από Πολίτες έστω κι αν είναι Βουλευτές….
Η ατιμωρησία διαιωνίζεται και είναι επιτακτική η αναθεώρηση του Συντάγματος…
Αυτές είναι οι προτεραιότητες που πρέπει να έχει η Κυβέρνηση που θέλει να ισχυρίζεται ότι αφ’ ενός επιζητά τη Δικαιοσύνη και αφ’ ετέρου που θέλει να έχει το λαό κοντάτης…Όλα τα υπόλοιπα αποτελούν προφάσεις εν αμαρτίες….
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.