Ένα παρεμπόριο έχει ανθίσει φέτος εν μέσω κρίσης και γιορτών. Εικόνα πρώτη. Κοριτσάκι με χαμόγελο και σκούφο Άγιου Βασίλη τραγουδάει τα κάλαντα, (χωρίς να τα ξέρει πολύ καλά) και χτυπάει με δύναμη το τρίγωνο. Λίγα λεπτά αργότερα σε μια γωνία ψιθυρίζει σε αλλοδαπό κύριο, «μα αφεντικό μου είπες να σταθώ εδώ». Δεκάδες παιδιά ανεβοκατεβαίνουν στα βαγόνια του μετρό, ή στήνονται σε γωνιές της Πανεπιστημίου, της Σταδίου. Είναι τα ίδια παιδιά με τα χαρτομάντηλα...
Εικόνα δεύτερη. Συμμορίες κλέβουν τα χρήματα από τα κάλαντα. Ακούω την ιστορία παιδιών γειτόνων μου, τους έκλεψαν λέει τριακόσια ευρώ. Άλλα πάλι παιδιά πήγαν με συνοδεία να πουν τα κάλαντα. Ποια είναι αλήθεια η χαρά στο να πάει ένα παιδί να πει τα κάλαντα υπό αυτές τις συνθήκες. Εικόνα τρίτη. Μεσήλικες κυρίες γυρίζουν στα σπίτια ηλικιωμένων κυριών, δήθεν μοιράζουν στυλό και άλλα εορταστικά δώρα. Iσχυρίζονται ότι είναι από κάποια φιλανθρωπική οργάνωση. Ζητούν μερικά λεπτά για να ξαποστάσουν, φιμώνουν τις γιαγιάδες τις γδύνουν και φεύγουν.
Εικόνα τέταρτη. Συμμορίες γυρίζουν από σπίτι σε σπίτι, είναι οργανώσεις για την Παλαιστίνη, την Αϊτή, τους Ρομά στον Ασπρόπυργο. Έχουν στα χέρια τους και ειδική φόρμα για να συμπληρώσεις. Δίνεις και τα στοιχεία σου δηλαδή. Ανύπαρκτες οργανώσεις, οι οποίες μαζεύουν υπογραφές και χριστουγεννιάτικο μποναμά. Άκουσα έως και για τη σύλληψη οικογενειάρχη που έλεγε ότι είναι από τον Ερυθρό Σταυρό.
Εικόνα Πέμπτη. Νιγηριανός προσπαθεί να μου πουλήσει ρολόι. Στον καρπό του φιγουράρουν δεκάδες ρολόγια. Αστυνομικός μας προσπερνάει. Είναι μάλλον της Δημοτικής Αστυνομίας. Δεν είναι ίσως η δουλειά του; Τα παραπάνω δεν αποτελούν νέο φαινόμενο. Μάλλον εγώ τα παρατηρώ πιο έντονα από ποτέ. Και με ενοχλούν πολύ. Με ενοχλεί που στο πίσω μέρος του μυαλού μου, έχω την κρίση, τον προϋπολογισμό, και την Τρόικα. Και που μια χούφτα απατεώνες χρησιμοποιούν το άλλοθι της κρίσης για τα μικρά τους Χριστουγεννιάτικα εγκλήματα. Δεν θα ξεχάσω το πρόσωπο της γιαγιάς, την οποία έδεσαν με καλώδιο τηλεφώνου για να την ληστέψουν. Αυτή τη κρίση δεν θα την ξεπεράσουμε ποτέ. Με καμία Τρόικα.
protagon
Εικόνα δεύτερη. Συμμορίες κλέβουν τα χρήματα από τα κάλαντα. Ακούω την ιστορία παιδιών γειτόνων μου, τους έκλεψαν λέει τριακόσια ευρώ. Άλλα πάλι παιδιά πήγαν με συνοδεία να πουν τα κάλαντα. Ποια είναι αλήθεια η χαρά στο να πάει ένα παιδί να πει τα κάλαντα υπό αυτές τις συνθήκες. Εικόνα τρίτη. Μεσήλικες κυρίες γυρίζουν στα σπίτια ηλικιωμένων κυριών, δήθεν μοιράζουν στυλό και άλλα εορταστικά δώρα. Iσχυρίζονται ότι είναι από κάποια φιλανθρωπική οργάνωση. Ζητούν μερικά λεπτά για να ξαποστάσουν, φιμώνουν τις γιαγιάδες τις γδύνουν και φεύγουν.
Εικόνα τέταρτη. Συμμορίες γυρίζουν από σπίτι σε σπίτι, είναι οργανώσεις για την Παλαιστίνη, την Αϊτή, τους Ρομά στον Ασπρόπυργο. Έχουν στα χέρια τους και ειδική φόρμα για να συμπληρώσεις. Δίνεις και τα στοιχεία σου δηλαδή. Ανύπαρκτες οργανώσεις, οι οποίες μαζεύουν υπογραφές και χριστουγεννιάτικο μποναμά. Άκουσα έως και για τη σύλληψη οικογενειάρχη που έλεγε ότι είναι από τον Ερυθρό Σταυρό.
Εικόνα Πέμπτη. Νιγηριανός προσπαθεί να μου πουλήσει ρολόι. Στον καρπό του φιγουράρουν δεκάδες ρολόγια. Αστυνομικός μας προσπερνάει. Είναι μάλλον της Δημοτικής Αστυνομίας. Δεν είναι ίσως η δουλειά του; Τα παραπάνω δεν αποτελούν νέο φαινόμενο. Μάλλον εγώ τα παρατηρώ πιο έντονα από ποτέ. Και με ενοχλούν πολύ. Με ενοχλεί που στο πίσω μέρος του μυαλού μου, έχω την κρίση, τον προϋπολογισμό, και την Τρόικα. Και που μια χούφτα απατεώνες χρησιμοποιούν το άλλοθι της κρίσης για τα μικρά τους Χριστουγεννιάτικα εγκλήματα. Δεν θα ξεχάσω το πρόσωπο της γιαγιάς, την οποία έδεσαν με καλώδιο τηλεφώνου για να την ληστέψουν. Αυτή τη κρίση δεν θα την ξεπεράσουμε ποτέ. Με καμία Τρόικα.
protagon
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.