Μεγαλώνοντας ευτυχισμένα παιδιά

Από τη Λιζέττα Σταύρου

Μην παραμελείτε και, κυρίως, μην κακοποιείτε το παιδί σας. «Οι απόπειρες αυτοκτονίας ανηλίκων, η φυγή από το σπίτι, η χρήση τοξικών ουσιών, η νεανική παραβατικότητα, τα προβλήματα ψυχικής υγείας και αρκετά προβλήματα ψυχοσωματικών εκδηλώσεων έχουν άμεση σχέση με μια οικογένεια, η οποία δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις ανάγκες, παραμελώντας τα παιδιά ψυχολογικά είτε ασκώντας σωματική ή σεξουαλική βία», εξηγεί η ψυχολόγος κ. Ελένη Αγάθωνος. ΛΟΓΟΙ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗΣ Οι λόγοι που κάνουν κάποιους γονείς να κακοποιούν ή να παραμελούν τα παιδιά τους, σύμφωνα με το Ινστιτούτο Υγείας του Παιδιού, είναι:... Αποτέλεσμα κυρίως οξείας οικογενειακής κρίσης ή κρίσης που διαρκεί πολλά χρόνια. Στην κακοποίηση ή παραμέληση του παιδιού τους μπορεί να φτάσουν άτομα με συναισθηματική ανωριμότητα, που έγιναν γονείς σε πολύ νεαρή ηλικία ή έχουν χαμηλό μορφωτικό επίπεδο. Στο ίδιο αποτέλεσμα μπορεί να οδηγήσει η διαταραχή στη σχέση μητέρας-παιδιού, η ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη, τα προβλήματα εγκυμοσύνης, η ανεργία και η φτώχεια. ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΚΑΚΟΠΟΙΗΜΕΝΟΥ ΚΑΙ ΠΑΡΑΜΕΛΗΜΕΝΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ Σύμφωνα με στοιχεία του Ινστιτούτου Υγείας του Παιδιού, το κακοποιημένο και παραμελημένο παιδί έχει τα παρακάτω γενικά χαρακτηριστικά: Δυσκολεύεται να επενδύσει στις σχέσεις με τους ενήλικες. Ανησυχεί όταν κλαίνε άλλα παιδιά (υπερευαισθησία). Φοβάται τους γονείς του. Φοβάται να επιστρέψει σπίτι του. Προσκολλάται σε άγνωστα άτομα. Έχει «παγωμένο» βλέμμα. Έχει εξαιρετικά χαμηλή αυτοεκτίμηση. Είναι αγχώδες. Παρουσιάζει σοβαρές δυσκολίες στις συναναστροφές με συνομηλίκους ή ενήλικες. ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΣΤΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ Επιθετικότητα προς τους συνομιλήκους. Διαταραχές συμπεριφοράς στο σχολείο. Επιθετική συμπεριφορά στο σπίτι (καταστροφικότητα, λεκτική και σωματική βία). Νεανική παραβατικότητα. Η ΒΟΗΘΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΑΙΔΙ Επειδή οι γονείς είναι τα καταλληλότερα άτομα για να καλύψουν τις σωματικές, ψυχικές και συναισθηματικές ανάγκες των παιδιών τους, έτσι ώστε να τα βοηθήσουν να ενηλικιωθούν και να αυτονομηθούν, πρέπει να μεριμνούν για τα παιδιά τους. Και όχι να τα θεωρούν «κτήση» τους. Άλλωστε, με την αλλαγή του Οικογενειακού Δικαίου το 1983 και ο νόμος μιλάει για «γονική μέριμνα» και όχι για «εξουσία» όπως παλιά. Όμως, σχετικά με το τι σημαίνει μέριμνα ρωτήσαμε την κ. Αγάθωνος. «Σημαίνει φροντίδα», μας απάντησε. «Και φροντίδα δε σημαίνει μια αόριστη λέξη “αγαπώ”...Διότι και οι γονείς που κακοποιούν ή παραμελούν τα παιδιά τους βεβαίως και τα αγαπούν. Αλλά τα αγαπούν με ένα δικό τους παράδοξο τρόπο, τον ίδιο συνήθως τρόπο με τον οποίο αγαπήθηκαν και οι ίδιοι όταν ήταν παιδιά. Άρα όταν λέμε φροντίδα, αναφερόμαστε σε μια εμπεριστατωμένη φροντίδα, που σημαίνει νοιάζομαι και προωθώ την αυτονομία του παιδιού, ενώ συγχρόνως του βάζω όρια. Και όριο δε σημαίνει υποτίμηση, εξευτελισμός, ψυχικός ή σωματικός πόνος. Σημαίνει σου δείχνω μέσα από το διάλογο και μέσα σ’ ένα κλίμα αλληλοσεβασμού ότι, λόγω της ηλικιακής σου ανωριμότητας –και μόνο της ηλικιακής– τυχαίνει να ξέρω κάτι, εγώ ο μεγάλος, που εσύ δεν το έχεις μάθει ακόμη. Άρα, ως υπεύθυνος για τη φροντίδα σου ενήλικας έχω υποχρέωση να σου δείξω. Και όταν λέμε “έχω υποχρέωση να σου δείξω”, σημαίνει ότι δεν μπορώ να σου “δείξω” κάνοντάς σε να αισθανθείς άσχημα ή να πονέσεις, γιατί τότε επιτυγχάνω ακριβώς το αντίθετο, σε κάνω δηλαδή να κλείσεις τ’ αφτιά και την ψυχή σε αυτό που θέλω να σου δείξω». ΠΡΟΣΟΧΗ! Αν έχει κακοποιηθεί ο αυριανός γονιός όταν ήταν παιδί, έχει 14 φορές περίπου περισσότερες πιθανότητες, απ’ ό,τι ένας γονιός ο οποίος ουδέποτε κακοποιήθηκε ως παιδί, να ασκήσει και ο ίδιος βία στο παιδί  του.                                                   belife

Share on Google Plus

About grizos gatos

This is a short description in the author block about the author. You edit it by entering text in the "Biographical Info" field in the user admin panel.