Με αφορμή περιστατικό που συνέβη αυτές τις μέρες, ενημερωθήκαμε από πολλούς σχετικούς με το ζήτημα φορείς (του Γενικού Χημείου του Κράτους συμπεριλαμβανομένου) για τα εξής:
Όλοι σπίτι έχουμε ένα κοινό θερμόμετρο υδραργύρου - η χρήση του οποίου απαγορεύθηκε, ευτυχώς, από την 1/1/2011 με οδηγία της Ε.Ε. Ολοι κάποια στιγμή έχουμε σπάσει ένα τέτοιο θερμόμετρο.
Και τι κάναμε: Μαζέψαμε τις ασημένιες «μπιλίτσες» με τα χεράκια μας ή - ακόμα χειρότερα; - με την ηλεκτρική σκούπα και τις πετάξαμε στα σκουπίδια ή στη λεκάνη της τουαλέτας κ.λ.π. Μόνο που τότε ίσως δεν ξέραμε ότι ο υδράργυρος, είναι το πιο επιβλαβές βαρύ μέταλλο (θυμάστε σχολείο, Χημεία;), η κατάποση, ή ακόμα χειρότερα, η εισπνοή του οποίου (ΝΑΙ ΟΙ ΜΠΙΛΙΤΣΕΣ ΑΥΤΕΣ ΕΞΑΤΜΙΖΟΝΤΑΙ και είναι χειρότερο να τις εισπνεύσεις από το να τις καταπιείς !!!) δύναται να επιφέρει από....
πρόσκαιρες παρενέργειες
(πονοκέφαλο, απώλεια συνείδησης κ.λ.π.) έως μόνιμες καρδιαγγειακές και νεφρικές βλάβες. Ακόμα ακόμα, μπορεί να δημιουργήσει χρωμοσωματικές ανωμαλίες που οδηγούν σε μογγολισμό!!!
Συνεπώς, μόλις δούμε τις γλυκούλες ασημί μπαλλίτσες:
1. Ανοίγουμε τα παράθυρα, για να αερίζεται καλά ο χώρος
2. Απομακρύνουμε παιδί ή ζώο.
3. Φοράμε τα γάντια μας (όχι τα μάλλινα του χιονιού, της κουζίνας εννοώ)
4. Με ένα κομμάτι χαρτί συγκεντώνουμε τα σώματα του υδραργύρου, τα οποία λόγω σχήματος και βάρους εκτοξεύονται μακριά. Προς θεού, δε χρησιμοποιούμε ηλεκτρική σκούπα ή σκουπάκια!!!
5. Τα βάζουμε σε τρεις πλαστικές σακούλες που τις κλείνουμε όσο πιο ερμητικά γίνεται και τα βγάζουμε στο μπαλκόνι.
6. Τα απορρίπτουμε, όχι φυσικά στα σκουπίδια, αλλά σε σταθμούς συγκέντρωσης τοξικών αποβλήτων. Οι περισσότεροι δήμοι έχουν τέτοιους πιά.
7. Προμηθευόμαστε από το φαρμακείο ένα ηλεκτρονικό θερμόμετρο. Μην ακούσω από κανέναν ότι δεν το εμπιστεύεται γιατί δεν είναι ακριβείας.
Δεν θα πάθουμε τίποτα εάν μας δείξει 0,1 βαθμό C απόκλιση.
Όλοι σπίτι έχουμε ένα κοινό θερμόμετρο υδραργύρου - η χρήση του οποίου απαγορεύθηκε, ευτυχώς, από την 1/1/2011 με οδηγία της Ε.Ε. Ολοι κάποια στιγμή έχουμε σπάσει ένα τέτοιο θερμόμετρο.
Και τι κάναμε: Μαζέψαμε τις ασημένιες «μπιλίτσες» με τα χεράκια μας ή - ακόμα χειρότερα; - με την ηλεκτρική σκούπα και τις πετάξαμε στα σκουπίδια ή στη λεκάνη της τουαλέτας κ.λ.π. Μόνο που τότε ίσως δεν ξέραμε ότι ο υδράργυρος, είναι το πιο επιβλαβές βαρύ μέταλλο (θυμάστε σχολείο, Χημεία;), η κατάποση, ή ακόμα χειρότερα, η εισπνοή του οποίου (ΝΑΙ ΟΙ ΜΠΙΛΙΤΣΕΣ ΑΥΤΕΣ ΕΞΑΤΜΙΖΟΝΤΑΙ και είναι χειρότερο να τις εισπνεύσεις από το να τις καταπιείς !!!) δύναται να επιφέρει από....
πρόσκαιρες παρενέργειες
(πονοκέφαλο, απώλεια συνείδησης κ.λ.π.) έως μόνιμες καρδιαγγειακές και νεφρικές βλάβες. Ακόμα ακόμα, μπορεί να δημιουργήσει χρωμοσωματικές ανωμαλίες που οδηγούν σε μογγολισμό!!!
Συνεπώς, μόλις δούμε τις γλυκούλες ασημί μπαλλίτσες:
1. Ανοίγουμε τα παράθυρα, για να αερίζεται καλά ο χώρος2. Απομακρύνουμε παιδί ή ζώο.
3. Φοράμε τα γάντια μας (όχι τα μάλλινα του χιονιού, της κουζίνας εννοώ)
4. Με ένα κομμάτι χαρτί συγκεντώνουμε τα σώματα του υδραργύρου, τα οποία λόγω σχήματος και βάρους εκτοξεύονται μακριά. Προς θεού, δε χρησιμοποιούμε ηλεκτρική σκούπα ή σκουπάκια!!!
5. Τα βάζουμε σε τρεις πλαστικές σακούλες που τις κλείνουμε όσο πιο ερμητικά γίνεται και τα βγάζουμε στο μπαλκόνι.
6. Τα απορρίπτουμε, όχι φυσικά στα σκουπίδια, αλλά σε σταθμούς συγκέντρωσης τοξικών αποβλήτων. Οι περισσότεροι δήμοι έχουν τέτοιους πιά.
7. Προμηθευόμαστε από το φαρμακείο ένα ηλεκτρονικό θερμόμετρο. Μην ακούσω από κανέναν ότι δεν το εμπιστεύεται γιατί δεν είναι ακριβείας.
Δεν θα πάθουμε τίποτα εάν μας δείξει 0,1 βαθμό C απόκλιση.
http://myvernews.blogspot.com/2010/10/blog-post_11.html
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.