Το σύνολο των κατοίκων του νησιού, αποτελείται από τους στασιαστές του πλοίου Bounty και τους Ταϊτινούς που είχαν απαγάγει. Η ιστορία του Bounty, έχει γίνει πασίγνωστη από ταινίες και μυθιστορήματα. Στις 28 Απριλίου του 1789, μετά από μία ατελείωτη περιπλάνηση με πολλές καταιγίδες, χωρίς σχεδόν καθόλου τροφή και νερό, το εξαντλημένο πλήρωμα στασίασε και πήρε στα χέρια του τη διοίκηση του πλοίου, εξορίζοντας τους καπετάνιους του αγγλικού πολεμικού ναυτικού σε μια στενή βάρκα και αρχίζει το πειρατικό του ταξίδι. Ένα χρόνο μετά, ο Φλέτσερ Κρίστιαν, ανθυπολοχαγός και αρχηγός του στάσης μαζί με τους συντρόφους του, αποβιβάζεται στο ακατοίκητο νησί Πίτκερν και έκαψε το πλοίο του οποίου τα απομεινάρια είναι ακόμα ορατά με καλό καιρό. Αφού εγκαταστάθηκαν, πολλοί από τους ναυτικούς πέθανα από τροπικές αρρώστιες και μεταξύ τους φιλονικίες. Οι επιζήσαντες, σχημάτισαν μια υποτυπώδη κοινωνία και με βάση την μία και μοναδική Βίβλο, άρχισαν να εντρυφούν στον Χριστιανισμό ζώντας απλά, μακριά από οτιδήποτε. Από το 1795 μέχρι το 1808 οι κάτοικοι δεν έχουν καμία επαφή με τον έξω κόσμο, μέχρι μέλη του εμπορικού πλοίου Τοπάζ περνάνε 10 ώρες στο νησί. Το γεγονός είναι τόσο σημαντικό που 30 χρόνια αργότερα τα νησιά γίνονται αγγλική αποικία.Το 1890, οι κάτοικοι προσηλυτίζονται στην Εκκλησία της Αποκαλύψεως της Έβδομης Ημέρας, ένα δόγμα ευαγγελικού τύπου που έχει σαν κύριο του στοιχείο την έμφαση στην ιερότητα της Έβδομης μέρας.
Πως είναι τα νησιά
Τα νησιά Πίτκαιρν, αποτελούνται από 4 ηφαιστειακά νησιά, το Πίτκαιρν το οποίο είναι το μόνο που κατοικείται, το Ουίνο, το Χέντερσον (Henderson) και το Ντούσι (Ducie), που βρίσκονται σε μεγάλες αποστάσεις μεταξύ τους. Το κλίμα είναι τροπικό, με γενικά ευχάριστες θερμοκρασίες ενώ στα νησιά φιλοξενείται μια από τις πιο σπάνιες χελώνες, η γιγάντια χελώνα των Γκαλαπάγκος (Chelonoidis nigra) καθώς και ένα από τα πιο σπάνια φυτά με το όνομα Glochidion pitcairnense το οποίο βρίσκεται υπό εξαφάνιση.
Η μοναδική πόλη των νησιών, ονομάζεται Ανταμστάουν και κατέχει το ρεκόρ της πιο μικρής πρωτεύουσας στον κόσμο. Εκεί ζουν οι λιγοστοί κάτοικοι του νησιού και μπορεί να προμηθευτεί κανείς γραμματόσημα και σουβενίρ, τα οποία θεωρούνται ανάρπαστα από τους λάτρες των ταξιδιών. Ο μοναδικός δρόμος της πόλης, ονομάζεται «Λόφος της Δυσκολίας», επειδή η πρόσβαση είναι πολύ δύσκολη.
Να είστε σίγουροι πως αν θέλετε να χαθείτε για λίγο καιρό, έχετε βρει το κατάλληλο μέρος.
Τα απομεινάρια του Bounty το 1970
Η εκκλησία του Αdamstown
Η παρλία του Bounty
Πανοραμική όψη του Adamstown
Μαγευτική παραλία των Πίτκαιρν
(φώτος: www.wikipedia.org, worldoftravel.com, freedonia.com, lonelyplanet.com
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.