Προλαβαίνουμε τις γκρίνιες που θα διαβάσουμε στα σχόλια του κειμένου:
Ναι, δεν θα τις δείτε να φιγουράρουν στις γυαλιστερές αφίσες του
Υπουργείου Τουρισμού (αν και με το Υπουργείο Τουρισμού ποτέ δεν μπορείς
να ξέρεις) και ναι, κανείς δεν θα τις προτιμούσε αν είχε κι άλλη
επιλογή. Όσο έχουν μειονεκτήματα, όμως, τα αθηναϊκά παράλια έχουν και
πλεονεκτήματα: είναι δίπλα μας, είναι οικονομικότερα από οποιαδήποτε
άλλη επιλογή, και είναι αρκούντως καθαρά ώστε να μπορείς να βουτήξεις
χωρίς να ανησυχείς ότι θα βγεις ως άλλος Wolverine. Ποια άλλη ευρωπαϊκή
πρωτεύουσα μπορεί να τα ισχυριστεί όλα αυτά για τις παραλίες της; (hint:
καμία, γιατί καμία άλλη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα δεν έχει παραλίες)
Εν αναμονή, λοιπόν, του τζόκερ που θα μας επιτρέψει να βρισκόμαστε κάθε Σαββατοκύριακο σε άλλη καρτποσταλική παραλία των Κυκλάδων, απολαμβάνουμε τις βουτιές μας «εντός τειχών» και γκρινιάζουμε για την κρίση απλώνοντας αντηλιακό σε βρεγμένο δέρμα. Κι αυτό, είτε το αναγνωρίζουμε είτε όχι, είναι υπέροχη πολυτέλεια.
Λεγραινά: Είναι η μεγαλύτερη παραλία της Αττικής ταυτόχρονα και η ωραιότερή της; Εμείς ψηφίζουμε κατηγορηματικά «ναι», και οδηγούμε την έξτρα απόσταση ως το 60ο χιλιόμετρο Αθηνών-Σουνίου για να βουτήξουμε στα γαλανά νερά της, και να απλώσουμε πετσέτα επάνω στην ψιλή, ανοιχτόχρωμη άμμο της. Ναι, σωστά καταλάβατε, ξαπλώστρες, ομπρέλες και λοιπή «αξιοποίηση» λάμπουν διά της απουσίας τους. Είναι κι αυτός ένας λόγος για τον οποίο διεκδικεί την πρώτη θέση στο άτυπο top-10 μας.
Χάρακας: Επίσης αρκετά απομακρυσμένος ώστε να μην πλημμυρίζει από κόσμο και «αξιοποιήσεις», εξίσου αμμουδερός και με εξίσου γαλανά νερά. Θα τον βρείτε στην κατεύθυνση προς Σούνιο, πλησιάζοντας τα όρια των Δήμων Λαυρίου και Κερατέας, και θα τον αναγνωρίσετε από την πινακίδα στο αριστερό σας χέρι που γράφει «παραδοσιακός οικισμός Χάρακα». Αφήνετε το αυτοκίνητο στο πλάτωμα που θα συναντήσετε ελάχιστα μέτρα παρακάτω, στα δεξιά του δρόμου, και διαλέγετε ένα σημείο χωρίς βραχάκια μέσα στο νερό για να βουτήξετε.
Θυμάρι: Ένας μικρός κολπίσκος στρωμένος με ψιλό βοτσαλάκι και μια μεγάλη αμμουδιά χωρίζονται μεταξύ τους από το πλάτωμα όπου αφήνουμε τα αυτοκίνητα. Θα την βρείτε λίγο μετά τα ταβερνάκια στην Παλαιά Φώκαια, ελάχιστα μέτρα από την πινακίδα που αναγράφει «Θυμάρι». Τα νερά είναι πεντακάθαρα -τουλάχιστον για τα δεδομένα της Αττικής- αλλά τα βραχάκια μέσα στο νερό θέλουν προσοχή. Αν πεινάσετε, η καλύτερη από τις προαναφερθείσες ταβέρνες είναι η Γαλήνη, η πρώτη που συναντάτε στον δρόμο της επιστροφής προς την Αθήνα. Δοκιμάστε φρέσκο καλαμάρι, θα μας θυμηθείτε.
Μαύρο Λιθάρι: Οι τεμπέληδες οδηγοί θα χαρούν να μάθουν ότι απέχει μόλις 39 χιλιόμετρα από την Αθήνα (θα το βρείτε λίγο μετά τη διασταύρωση των Καλυβίων επί της Αθηνών-Σουνίου). Μικρότερη από τις προαναφερθείσες, αλλά αμμουδερή και όμορφη, τουλάχιστον όσο ο υδράργυρος δεν χτυπάει σαραντάρια, και δεν γίνεται ασφυκτική από τα πλήθη κόσμου που συρρέουν τον Αύγουστο.
ΚΑΠΕ: Έγινε το απόλυτο hype πριν από τέσσερα χρόνια, όταν όλη η Αθήνα σκονιζόταν και κουτρουβαλούσε στο χωματόδρομο αναζητώντας την «μυστική» παραλία της Αττικής -που, όπως ήταν φυσικό, μετά από λίγο έγινε η πιο γεμάτη παραλία της Αττικής. Αν έχετε μια ελπίδα να την βρείτε σχετικά απαλλαγμένη από κόσμο κάποια περίοδο, αυτή είναι τώρα. Αν δεν την έχετε εντοπίσει μέχρι στιγμής, θα την βρείτε κατηφορίζοντας τον χωματόδρομο μετά την πινακίδα που γράφει με μεγάλα ευκρινή γράμματα "Ιδιοκτησία ΚΑΠΕ", στο δεξί σας χέρι οδηγώντας προς τα Λεγραινά. Στο τέλος του χωματόδρομου παρκάρετε και συνεχίζετε στην κατηφόρα με τα πόδια, έως ότου αρχίσουν τα σκαλοπάτια που σας οδηγούν στο μικρό, αμμουδερό κολπάκι με τα γαλάζια νερά.
Λιμανάκια: Δεν είναι ακριβώς «παραλία», είναι βασικά βράχια. Κάτω από αυτά τα βράχια όμως απλώνονται τα πιο βαθυγάλαζα νερά που θα συναντήσετε σε όλη την αττική ακτογραμμή -γι' αυτό τα αγαπάει πολύς κόσμος. Σε λίγο καιρό θα χρειάζεστε ξυπνητήρι για να προλάβετε έστω και ένα τετραγωνικό μέτρο ελεύθερο να απλώσετε την πετσέτα σας. Προς το παρόν, μπορείτε να απολαύσετε ανενόχλητοι την απόχρωση των νερών, και να φανείτε γενναίοι, βουτώντας κατευθείαν, αφού δεν θα έχετε την ευκαιρία να δοκιμάσετε πρώτα τη θερμοκρασία του νερού με τις άκρες των δαχτύλων σας -τα βράχια είναι ψηλά, όσο και αν τεντώσετε το πόδι δεν φτάνει, το έχουμε δοκιμάσει.
Καβούρι: Είναι δίπλα, μόλις δέκα χιλιόμετρα από το κέντρο της Αθήνας, είναι απολαυστικά αμμουδερή, χωρίς ούτε ένα τόσο δα μικρό βοτσαλάκι -εξ ου και έχει συνδεθεί όσο καμία με τα βραδινά μας μπάνια- και είναι οργανωμένη μόνο στο σημείο μπροστά από το Divani Palace. Στα μείον της, το ότι γίνεται ο κακός χαμός από τα μέσα Ιουνίου και μετά. Όσο προλαβαίνετε, να απολαύσετε την τέλεια αντίθεση που κάνει το γαλάζιο των νερών της με το πράσινο του κολπίσκου που την αγκαλιάζει.
Ψάθα: Οι λάτρεις του ελεύθερου κάμπινγκ της αφιερώνουν τα καλοκαιρινά weekends τους, κι αυτό λέει πολλά για την ομορφιά της παραλίας και την αίσθηση διακοπών που εγγυάται. Είναι μια από τις πλέον μακρινές -ίσως εδώ να οφείλεται και η προαναφερθείσα αίσθηση- καθώς απέχει 66 περίπου χιλιόμετρα από το κέντρο της Αθήνας. Είναι, όμως, και μια από τις καλύτερες: είναι βοτσαλωτή, μέσα κι έξω από το νερό, διαθέτει κρυστάλλινα νερά και μερικά εξαιρετικά ταβερνάκια και ουζερί να την περιτριγυρίζουν. Θα τη βρείτε λίγο πριν το Αλεποχώρι, ακολουθώντας τον δρόμο από τα Βίλια μέσα από το πευκοδάσος του βουνού Πατέρας.
Σέσι, Γραμματικό: Αλμυρίκια που ακουμπούν σχεδόν στο κύμα, καθαρά νερά, ψιλό βοτσαλάκι και άμμος σε ορισμένα σημεία συνθέτουν την παραλία που πήρε πρόσφατα τη θέση του ΚΑΠΕ στη λίστα με τα αγαπημένα «μυστικά» των αττικών παραλίων. Απέχει περί τα 22 χιλιόμετρα από τον τύμβο του Μαραθώνα, και για να την ανακαλύψετε θα πρέπει να διασχίσετε οκτώ χιλιόμετρα (βατού) χωματόδρομου, μετά το Γραμματικό. Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει ότι πρέπει να ελπίζετε σε πλήρη απομόνωση: το μυστικό έχει διαρρεύσει, οπότε τα Σαββατοκύριακα η παραλία έχει αρκετό κόσμο -ο οποίος γίνεται πολύς όσο το καλοκαίρι προχωρά.
Κακιά Θάλασσα: Μπορεί να είναι λίγο πιο οργανωμένη απ' όσο θα θέλαμε, αλλά δεν μπορούμε να μην της αναγνωρίσουμε μερικά βασικά πλεονεκτήματα: Κατ' αρχάς, όταν δεν φυσάει Βοριάς, είναι μία από τις πιο καθαρές παραλίες της Αττικής. Επίσης, είναι στρωμένη με ψιλό βοτσαλάκι έξω και άμμο μέσα στο νερό και διαθέτει μια σχετική οργάνωση με ξαπλώστρες, ομπρέλες και κούνιες που την καθιστούν τον παράδεισο κάθε γονιού που ονειρεύεται λίγη ησυχία πριν και μετά τις βουτιές του. Έτερο μεγάλο συν, το ότι παρά την οργάνωση δεν θα πληρώσετε εισιτήριο για να μπείτε, ούτε θα υποχρεωθείτε να νοικιάσετε ξαπλώστρα αν δεν θέλετε. Απέχει 52 χιλιόμετρα, ή μία περίπου ώρα οδήγησης, από το κέντρο της Αθήνας.
Εν αναμονή, λοιπόν, του τζόκερ που θα μας επιτρέψει να βρισκόμαστε κάθε Σαββατοκύριακο σε άλλη καρτποσταλική παραλία των Κυκλάδων, απολαμβάνουμε τις βουτιές μας «εντός τειχών» και γκρινιάζουμε για την κρίση απλώνοντας αντηλιακό σε βρεγμένο δέρμα. Κι αυτό, είτε το αναγνωρίζουμε είτε όχι, είναι υπέροχη πολυτέλεια.
Λεγραινά: Είναι η μεγαλύτερη παραλία της Αττικής ταυτόχρονα και η ωραιότερή της; Εμείς ψηφίζουμε κατηγορηματικά «ναι», και οδηγούμε την έξτρα απόσταση ως το 60ο χιλιόμετρο Αθηνών-Σουνίου για να βουτήξουμε στα γαλανά νερά της, και να απλώσουμε πετσέτα επάνω στην ψιλή, ανοιχτόχρωμη άμμο της. Ναι, σωστά καταλάβατε, ξαπλώστρες, ομπρέλες και λοιπή «αξιοποίηση» λάμπουν διά της απουσίας τους. Είναι κι αυτός ένας λόγος για τον οποίο διεκδικεί την πρώτη θέση στο άτυπο top-10 μας.
Χάρακας: Επίσης αρκετά απομακρυσμένος ώστε να μην πλημμυρίζει από κόσμο και «αξιοποιήσεις», εξίσου αμμουδερός και με εξίσου γαλανά νερά. Θα τον βρείτε στην κατεύθυνση προς Σούνιο, πλησιάζοντας τα όρια των Δήμων Λαυρίου και Κερατέας, και θα τον αναγνωρίσετε από την πινακίδα στο αριστερό σας χέρι που γράφει «παραδοσιακός οικισμός Χάρακα». Αφήνετε το αυτοκίνητο στο πλάτωμα που θα συναντήσετε ελάχιστα μέτρα παρακάτω, στα δεξιά του δρόμου, και διαλέγετε ένα σημείο χωρίς βραχάκια μέσα στο νερό για να βουτήξετε.
Θυμάρι: Ένας μικρός κολπίσκος στρωμένος με ψιλό βοτσαλάκι και μια μεγάλη αμμουδιά χωρίζονται μεταξύ τους από το πλάτωμα όπου αφήνουμε τα αυτοκίνητα. Θα την βρείτε λίγο μετά τα ταβερνάκια στην Παλαιά Φώκαια, ελάχιστα μέτρα από την πινακίδα που αναγράφει «Θυμάρι». Τα νερά είναι πεντακάθαρα -τουλάχιστον για τα δεδομένα της Αττικής- αλλά τα βραχάκια μέσα στο νερό θέλουν προσοχή. Αν πεινάσετε, η καλύτερη από τις προαναφερθείσες ταβέρνες είναι η Γαλήνη, η πρώτη που συναντάτε στον δρόμο της επιστροφής προς την Αθήνα. Δοκιμάστε φρέσκο καλαμάρι, θα μας θυμηθείτε.
Μαύρο Λιθάρι: Οι τεμπέληδες οδηγοί θα χαρούν να μάθουν ότι απέχει μόλις 39 χιλιόμετρα από την Αθήνα (θα το βρείτε λίγο μετά τη διασταύρωση των Καλυβίων επί της Αθηνών-Σουνίου). Μικρότερη από τις προαναφερθείσες, αλλά αμμουδερή και όμορφη, τουλάχιστον όσο ο υδράργυρος δεν χτυπάει σαραντάρια, και δεν γίνεται ασφυκτική από τα πλήθη κόσμου που συρρέουν τον Αύγουστο.
ΚΑΠΕ: Έγινε το απόλυτο hype πριν από τέσσερα χρόνια, όταν όλη η Αθήνα σκονιζόταν και κουτρουβαλούσε στο χωματόδρομο αναζητώντας την «μυστική» παραλία της Αττικής -που, όπως ήταν φυσικό, μετά από λίγο έγινε η πιο γεμάτη παραλία της Αττικής. Αν έχετε μια ελπίδα να την βρείτε σχετικά απαλλαγμένη από κόσμο κάποια περίοδο, αυτή είναι τώρα. Αν δεν την έχετε εντοπίσει μέχρι στιγμής, θα την βρείτε κατηφορίζοντας τον χωματόδρομο μετά την πινακίδα που γράφει με μεγάλα ευκρινή γράμματα "Ιδιοκτησία ΚΑΠΕ", στο δεξί σας χέρι οδηγώντας προς τα Λεγραινά. Στο τέλος του χωματόδρομου παρκάρετε και συνεχίζετε στην κατηφόρα με τα πόδια, έως ότου αρχίσουν τα σκαλοπάτια που σας οδηγούν στο μικρό, αμμουδερό κολπάκι με τα γαλάζια νερά.
Λιμανάκια: Δεν είναι ακριβώς «παραλία», είναι βασικά βράχια. Κάτω από αυτά τα βράχια όμως απλώνονται τα πιο βαθυγάλαζα νερά που θα συναντήσετε σε όλη την αττική ακτογραμμή -γι' αυτό τα αγαπάει πολύς κόσμος. Σε λίγο καιρό θα χρειάζεστε ξυπνητήρι για να προλάβετε έστω και ένα τετραγωνικό μέτρο ελεύθερο να απλώσετε την πετσέτα σας. Προς το παρόν, μπορείτε να απολαύσετε ανενόχλητοι την απόχρωση των νερών, και να φανείτε γενναίοι, βουτώντας κατευθείαν, αφού δεν θα έχετε την ευκαιρία να δοκιμάσετε πρώτα τη θερμοκρασία του νερού με τις άκρες των δαχτύλων σας -τα βράχια είναι ψηλά, όσο και αν τεντώσετε το πόδι δεν φτάνει, το έχουμε δοκιμάσει.
Καβούρι: Είναι δίπλα, μόλις δέκα χιλιόμετρα από το κέντρο της Αθήνας, είναι απολαυστικά αμμουδερή, χωρίς ούτε ένα τόσο δα μικρό βοτσαλάκι -εξ ου και έχει συνδεθεί όσο καμία με τα βραδινά μας μπάνια- και είναι οργανωμένη μόνο στο σημείο μπροστά από το Divani Palace. Στα μείον της, το ότι γίνεται ο κακός χαμός από τα μέσα Ιουνίου και μετά. Όσο προλαβαίνετε, να απολαύσετε την τέλεια αντίθεση που κάνει το γαλάζιο των νερών της με το πράσινο του κολπίσκου που την αγκαλιάζει.
Ψάθα: Οι λάτρεις του ελεύθερου κάμπινγκ της αφιερώνουν τα καλοκαιρινά weekends τους, κι αυτό λέει πολλά για την ομορφιά της παραλίας και την αίσθηση διακοπών που εγγυάται. Είναι μια από τις πλέον μακρινές -ίσως εδώ να οφείλεται και η προαναφερθείσα αίσθηση- καθώς απέχει 66 περίπου χιλιόμετρα από το κέντρο της Αθήνας. Είναι, όμως, και μια από τις καλύτερες: είναι βοτσαλωτή, μέσα κι έξω από το νερό, διαθέτει κρυστάλλινα νερά και μερικά εξαιρετικά ταβερνάκια και ουζερί να την περιτριγυρίζουν. Θα τη βρείτε λίγο πριν το Αλεποχώρι, ακολουθώντας τον δρόμο από τα Βίλια μέσα από το πευκοδάσος του βουνού Πατέρας.
Σέσι, Γραμματικό: Αλμυρίκια που ακουμπούν σχεδόν στο κύμα, καθαρά νερά, ψιλό βοτσαλάκι και άμμος σε ορισμένα σημεία συνθέτουν την παραλία που πήρε πρόσφατα τη θέση του ΚΑΠΕ στη λίστα με τα αγαπημένα «μυστικά» των αττικών παραλίων. Απέχει περί τα 22 χιλιόμετρα από τον τύμβο του Μαραθώνα, και για να την ανακαλύψετε θα πρέπει να διασχίσετε οκτώ χιλιόμετρα (βατού) χωματόδρομου, μετά το Γραμματικό. Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει ότι πρέπει να ελπίζετε σε πλήρη απομόνωση: το μυστικό έχει διαρρεύσει, οπότε τα Σαββατοκύριακα η παραλία έχει αρκετό κόσμο -ο οποίος γίνεται πολύς όσο το καλοκαίρι προχωρά.
Κακιά Θάλασσα: Μπορεί να είναι λίγο πιο οργανωμένη απ' όσο θα θέλαμε, αλλά δεν μπορούμε να μην της αναγνωρίσουμε μερικά βασικά πλεονεκτήματα: Κατ' αρχάς, όταν δεν φυσάει Βοριάς, είναι μία από τις πιο καθαρές παραλίες της Αττικής. Επίσης, είναι στρωμένη με ψιλό βοτσαλάκι έξω και άμμο μέσα στο νερό και διαθέτει μια σχετική οργάνωση με ξαπλώστρες, ομπρέλες και κούνιες που την καθιστούν τον παράδεισο κάθε γονιού που ονειρεύεται λίγη ησυχία πριν και μετά τις βουτιές του. Έτερο μεγάλο συν, το ότι παρά την οργάνωση δεν θα πληρώσετε εισιτήριο για να μπείτε, ούτε θα υποχρεωθείτε να νοικιάσετε ξαπλώστρα αν δεν θέλετε. Απέχει 52 χιλιόμετρα, ή μία περίπου ώρα οδήγησης, από το κέντρο της Αθήνας.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.