Έκανε το γύρο του κόσμου τυλιγμένη σε μια μπεζ κουβέρτα, κοιτάζοντας με απόγνωση το ισοπεδωμένο από το τσουνάμι και τους σεισμούς τοπίο. Σχεδόν ένα χρόνο μετά την καταστροφή, μια από τις πρωταγωνίστριες της ιαπωνικής τραγωδίας θυμάται.
Η νεαρή Γιαπωνέζα, Yuko Sugimoto, στέκεται τυλιγμένη σε μια μπεζ κουβέρτα στους ώμους της, κοιτάζοντας το κενό με φόντο τα συντρίμμια που άφησε πίσω του ο σεισμός και το τσουνάμι που ισοπέδωσαν την ιδιαίτερη πατρίδα της, το Ishinomaki.
Η στιγμή "αιχμαλωτίστηκε" από τον φωτογραφικό φακό του Tadashi Okubo και δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Yomiuri Shimbum. Από εκεί την πήρε το Reuters και άλλα πρακτορεία ειδήσεων σε όλο τον κόσμο που την έκαναν την iconic φωτογραφία που απεικονίζει απόλυτα την καταστροφή της 11ης Μαρτίου 2012 που στοίχισε τη ζωή 20.000 ανθρώπων.
Η φωτογραφική λήψη έγινε στις 13 Μαρτίου, γύρω στις 7 το πρωί, όταν η Yuko κοιτούσε το νηπιαγωγείο που πήγαινε ο γιος της, Raito, το οποίο καταστράφηκε ολοσχερώς. Σχεδόν δυο μέρες μετά το σεισμό, δεν είχε βρει ακόμα τον τετράχρονο γιο της.
"Σ' αυτό το σημείο, πίστευα ότι υπήρχε μόνο 50% πιθανότητα να είναι ζωντανός", θυμάται. "Κάποιοι μου είπαν ότι τα παιδιά στο νηπιαγωγείο σώθηκαν, άλλοι όμως ότι τα είδαν να παρασύρονται από το τσουνάμι".
Η Sugimoto, 29 ετών σήμερα, γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Ishinomaki, μια πόλη 150.000 κατοίκων, γνωστή για το λιμάνι και τα ψάρια της. Όταν έγινε ο σεισμός προσπάθησε απεγνωσμένα να πλησιάσει το νηπιαγωγείο, παρασύρθηκε όμως από το τσουνάμι και πέρασε όλη τη νύχτα στο αυτοκίνητο.
Όταν ξαναβρέθηκε με τον άντρα της την επόμενη μέρα άρχισαν να ψάχνουν για το γιο τους. Ο άντρας της πήγε με μια βάρκα μέχρι το νηπιαγωγείο, αλλά δεν βρήκε κανέναν εκεί.
Μετά από ώρες αγωνίας, το ζευγάρι έμαθε ότι ο γιος τους και άλλα παιδάκια από το νηπιαγωγείο είχαν ανέβει στην ταράτσα του κτιρίου και διασώθηκαν από το στρατό.
"Όταν είδα τον Raito στη γωνία του δωματίου, έκλαιγα τόσο πολύ που δεν έβλεπα μπροστά μου. Τον αγκάλιασα και έλεγξα κάθε μέρος του κορμιού του για να είμαι σίγουρη ότι ήταν αυτός", είπε και ευχαριστούσε συνέχεια τον Θεό.
Το χαμόγελό της φανερώνει ότι η ζωή της έχει μπει ξανά σε τάξη, αλλά αυτό δεν είναι αλήθεια. Το σπίτι που εκείνη και ο άντρας της είχαν αγοράσει πριν από 4 χρόνια ισοπεδώθηκε και έχασαν όλα τα υπάρχοντά τους. Παρ' όλ' αυτά επιβαρύνονται ακόμα με ένα δάνειο 310.000 δολαρίων που πρέπει να πληρώνουν για τα επόμενα 31 χρόνια.
Τώρα ζουν στο ενοίκιο, όπου θα παραμείνουν και για τα επόμενα τρία χρόνια, μέχρι να γυρίσουν στο παλιό τους σπίτι.
"Πάντα λάτρευα τον ωκεανό, μέχρι που το τσουνάμι κατάπιε τα πάντα. Από τότε δεν ξαναπήγα εκεί. Θέλω να μείνω στο Ishinomaki, αλλά μακριά από τη θάλασσα", εξομολογείται η νεαρή Γιαπωνέζα.
Παρά τα οικονομικά προβλήματα, οι προτεραιότητες της Sugimoto έχουν αλλάξει. Αν και κάποτε δούλευε ακόμα και στις διακοπές, τώρα παραιτήθηκε από τη δουλειά της για να περνάει περισσότερο χρόνο με την οικογένειά της.
"Κάθε μέρα πλέον είναι πολύτιμη για μένα. Συνειδητοποίησα ότι αυτό που είναι πιο σημαντικό είναι ο χρόνος που περνάω με την οικογένειά μου", λέει με ειλικρίνεια η Sugimoto.
cosmo.gr
Η στιγμή "αιχμαλωτίστηκε" από τον φωτογραφικό φακό του Tadashi Okubo και δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Yomiuri Shimbum. Από εκεί την πήρε το Reuters και άλλα πρακτορεία ειδήσεων σε όλο τον κόσμο που την έκαναν την iconic φωτογραφία που απεικονίζει απόλυτα την καταστροφή της 11ης Μαρτίου 2012 που στοίχισε τη ζωή 20.000 ανθρώπων.
Η φωτογραφική λήψη έγινε στις 13 Μαρτίου, γύρω στις 7 το πρωί, όταν η Yuko κοιτούσε το νηπιαγωγείο που πήγαινε ο γιος της, Raito, το οποίο καταστράφηκε ολοσχερώς. Σχεδόν δυο μέρες μετά το σεισμό, δεν είχε βρει ακόμα τον τετράχρονο γιο της.
Η Sugimoto, 29 ετών σήμερα, γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Ishinomaki, μια πόλη 150.000 κατοίκων, γνωστή για το λιμάνι και τα ψάρια της. Όταν έγινε ο σεισμός προσπάθησε απεγνωσμένα να πλησιάσει το νηπιαγωγείο, παρασύρθηκε όμως από το τσουνάμι και πέρασε όλη τη νύχτα στο αυτοκίνητο.
Όταν ξαναβρέθηκε με τον άντρα της την επόμενη μέρα άρχισαν να ψάχνουν για το γιο τους. Ο άντρας της πήγε με μια βάρκα μέχρι το νηπιαγωγείο, αλλά δεν βρήκε κανέναν εκεί.
Μετά από ώρες αγωνίας, το ζευγάρι έμαθε ότι ο γιος τους και άλλα παιδάκια από το νηπιαγωγείο είχαν ανέβει στην ταράτσα του κτιρίου και διασώθηκαν από το στρατό.
"Όταν είδα τον Raito στη γωνία του δωματίου, έκλαιγα τόσο πολύ που δεν έβλεπα μπροστά μου. Τον αγκάλιασα και έλεγξα κάθε μέρος του κορμιού του για να είμαι σίγουρη ότι ήταν αυτός", είπε και ευχαριστούσε συνέχεια τον Θεό.
Ένα χρόνο αργότερα
Σχεδόν ένα χρόνο αργότερα, η Sugimoto στέκεται στο ίδιο σημείο και αγκαλιάζει το γιο της χαμογελώντας. Πίσω της ο δρόμος πλέον καθαρός, τα αυτοκίνητα σταματημένα στο κόκκινο φανάρι, τίποτα δεν θυμίζει την καταστροφή.Τώρα ζουν στο ενοίκιο, όπου θα παραμείνουν και για τα επόμενα τρία χρόνια, μέχρι να γυρίσουν στο παλιό τους σπίτι.
"Πάντα λάτρευα τον ωκεανό, μέχρι που το τσουνάμι κατάπιε τα πάντα. Από τότε δεν ξαναπήγα εκεί. Θέλω να μείνω στο Ishinomaki, αλλά μακριά από τη θάλασσα", εξομολογείται η νεαρή Γιαπωνέζα.
Παρά τα οικονομικά προβλήματα, οι προτεραιότητες της Sugimoto έχουν αλλάξει. Αν και κάποτε δούλευε ακόμα και στις διακοπές, τώρα παραιτήθηκε από τη δουλειά της για να περνάει περισσότερο χρόνο με την οικογένειά της.
"Κάθε μέρα πλέον είναι πολύτιμη για μένα. Συνειδητοποίησα ότι αυτό που είναι πιο σημαντικό είναι ο χρόνος που περνάω με την οικογένειά μου", λέει με ειλικρίνεια η Sugimoto.
cosmo.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.